Eten bij de 'Baas'

Vrijdagavond was het dan zover, Ashwin en ik waren uitgenodigd om bij Mary, onze leidingevende hier bij Eaton, thuis te komen eten. Haar familie wilde ook graag kennis met ons maken. Geen probleem, we zijn er wel rond een uur of zeven. Geen probleem? Nou, we hadden wel degelijk een probleem.. Wat neem je mee, als je gaat eten bij je 'baas' in Amerika? Hmm, Bloemen, wijn, dessert of chocola, wat kunnen we het beste mee nemen? Er zat niets anders op dan een van onze vrouwelijke collega's te vragen wat de beste keus is. Het antwoord was niet eens zo verassend, maar wel nutteloos: "neem gewoon mee wat je thuis ook mee zou nemen", zegt mijn collega. Ja, dat is het hem nou juist, dat regelen we thuis nooit en we hebben geen verstand van wijn. Maar goed, na enig overleg met nog een vrouwelijke collega moest het wijn en bloemen worden. Ok, dat is goed, maar euhm.., welke soort wijn dan? Ik bedoel, ook de witte- en rode wijn verkopen ze hier op de - inmiddels ook voor jullie lezers -bekende Amerikaanse manier. Heel veel soorten witte- en rode wijn dus.. Gelukkig krijg ik een briefje toegestopt met twee merken wijn erop, zowel een witte als een rode wijn, verkrijgbaar bij de Ingles, dus dat was geregeld. "De bloemen kunnen jullie zelf wel uitzoeken, niet?", "ja hoor, dat moet wel lukken", antwoord ik. Mooi, alles is geregeld om een goede indruk achter te laten..

Echter 's middags krijg ik de volgende e-mail:

Meeting today at 5 pm
Place: Blue Ridge Tavern (on 191)
Time: from 5pm till ..pm
Topic of discussion: Life

See you there !

Javier.

Aswin had de uitnodiging van onze collega ook gekregen en nu hadden we een dillema. Gaan we wel naar de Blue Ridge Tavern om over het 'leven' te praten (lees: bier drinken) of gaan we niet, dit met het oog op onze dinerafspraak. Zwak als we waren kozen we ervoor om eventjes naar de Blue Ridge Tavern te gaan, er een paar te drinken, ons vervolgens op te frissen en naar Mary te rijden. Dat moest net kunnen.. Het was gezellig in de Blue Ridge Tavern, zo gezellig dat het ineens 6.15 uur was. Shit, nog maar die kwartier en dan moeten we al bij Mary zijn. Hup, het biertje achterover en snel naar huis. Onderweg nog eventjes langs de Ingles, bier en bloemen halen. Jaja, eventjes, de bloemen hadden we zo te pakken, maar die wijn, grrr, na een minuut of 5 (het leken er wel 10) hadden het merk gevonden. Hopen op een niet zo lange rij bij de kassa zodat we wat tijd goed konden maken. Dat geluk hadden we, wel waren de bloemen 3x zo duur als de wijn, maar we hadden geen tijd om wat anders uit te zoeken. Op weg naar het appartement, lapten we zowel de 'speed limit' als een 'don't turn here' verkeersregel aan ons laars, maar we hadden nou eenmaal haast..

Om 7.10 uur, ietsje te laat, parkeerden we onze auto op de oprit van dit indrukwekkende huis. Onze 'baas' en haar man hebben 3 jonge kinderen, waaronder een tweeling, die allemaal heel aardig waren. We hebben de hele avond gebarbequed, bier gedronken en gesproken over de verschillen tussen Nederlanders, Amerikanen en Indiers. Met name de verschillen in de economie en de politiek waren een geliefd onderwerp. Het is toch leuk om te horen hoe een Amerikaans gezin over bijvoorbeeld Bush, Irak, Europa, en olie denkt. Heb er dan ook veel van opgestoken, en zoals de meeste gezellige avonden, kwam deze ook te vroeg aan zijn eind. Alhoewel, als het aan Brian, de man van Mary, had gelegen konden we gerust nog even blijven, want hij bleef de flesjes Heineken maar aanslepen..

In de auto op weg naar huis zitten Ashwin en ik te grappen dat we vandaag 3x in overtreding zijn geweest. Overschrijding van de 'Speed Limit', afgeslagen waar dat niet mocht en met een paar biertjes op achter het stuur. Zal dat genoeg zijn om samen met Paris Hilton 45 dagen in de cel te zitten?

"Living on the edge", zegt Ashwin met zijn Indiase accent, en ik schiet in de lach. Niet veel later komen we tot de conclusie, dat we het voorlopig toch maar rustig aan doen..