zaterdag 2 juni 2007

Zune

Vandaag heb ik mij de Zune Mp3/Video player van Microsoft aangeschaft. Ik zat er al een tijdje op te azen omdat ik graag een Mp3-speler wil hebben die ik op mijn autoradio kan aansluiten. Natuurlijk moet ik er dan wel eentje hebben met een grote cappaciteit. Je hebt dan de Ipod Video of de nieuwe Zune, die beide 30 gig aan boord hebben. Iedereen heeft tegenwoordig een Ipod, dus het moest de Zune worden om niet met de meute mee te lopen. De Zune is 6 maanden uit hier in Amerika en moet de concurrentie met de Ipod aangaan. Dat gaat lastig worden, want Apple doet goede zaken met de Ipod's..

In ieder geval is de Zune een geweldig apparaat, simpel te gebruiken, niet te groot (niets groter dan de Ipod Video) en er komt een zeer goed geluid uit. Even wat specificaties:
  • Cappaciteit: 30GB (7500 liedjes, 25000 foto's, 100 uur video)
  • Afmetingen: 4.4 in. x 2.4 in. x 0.6 in. (h x w x d)
  • Kleur: Wit, Bruin, Zwart, Roze, Halo edition
  • Gewicht: 158 gram
  • Accu: 14 uur (wireless off)
  • Oplaadtijd: 3 uur; 2 uur tot 90%
  • FM Radio: 30 zenders, RDS
  • Display: 3.0 inches, Resolutie: 320 x 240 pixels
  • Mp3, WMA, Jpeg, WMV, AAC
  • Equalizer
  • Wireless Connectivity: 802.11 b/g, Bereik: 10 meter
  • Marketplace (kun je nummers kopen, net als Itunes)

Heb hem nu een dag en het ding is gewoon 'übercool'!! Het afspelen van Video bestanden is ook mooi, je moet het scherm dan vertikaal houden, al zal ik hem daar weinig voor gebruiken. Kosten: US$ 199.00 (excl. tax), hij was namelijk in de aanbieding bij de 'Best Buy'. In een maand tijd ging de prijs van US$250.00, naar US$220,00 en nu dus voor US$199.00, ja dan moet je hem wel kopen.. De accessoires zijn ook relaxed, misschien koop ik er wel een 'Car pack' of een "AV-pack" bij, kun je hem opladen en aansluiten in je auto en reciever in de huiskamer..

Overigens komt hij ergens in 2008 in Europa uit. Misschien introduceren ze hem met Kerstmis wel in Europa..

UPDATE: http://www.nu.nl/news/1100661/50/Dit_jaar_nog_geen_Zune_in_Europa.html

vrijdag 1 juni 2007

Werkplek



Ik werk hier voor Champs (Cutler Hammer Assembly Major Projects Solutions) en de International Customer Service afdeling. De International groep bestaat uit 17 personen, waaronder 10 Project Coordinators (waaronder ik), 3 Project Managers, 1 Project Engineer, 1 Operational Excellence medewerker, 1 In-house Expeditors (transporteur) medewerker, en onze leidingevende.


Hier in Amerika hebben de meeste bedrijven hun kantoorruimte ingedeeld in 'cubicles', zo ook Eaton. "Callcenters' in Nederland hebben ook vaak van die 'cubicles' waarin ze allemaal in hokjes zitten te bellen. Zo erg is het hier niet, hier hebben ze 'cubicles' voor 4 personen, waarin je allemaal met de rug naar elkaar in een hoek zit. Ik ben niet gewend aan 'cubicles', maar het heeft zijn voor- en nadelen. Het grote voordeel is dat het rustig is, je minder wordt afgeleid door een bellende collega, en je dus veel werk kunt verzetten in een korte periode. Dat is waarschijnlijk de reden waarom ze 'cubicles' gebruiken, maar goed. Een ander voordeel is, dat het net een stukje van je eigen huiskamer is, je hangt je persoonlijke spulletjes op, zet er een plantje neer, en het voelt net als thuis. Grote nadeel is toch wel, dat het zo onpersoonlijk is als de pest. Voor een 'praatje' moet je je omdraaien of een stukje lopen en dat is toch anders. Het went snel en zo erg is het nou ook weer niet, gelukkig zit ik in een vierpersoons 'cubicle' met leuke mensen, dus het is goed te doen. Een 'cubicle' waarin je alleen zit, lijkt me vreselijk, en zou voor mij een reden zijn om ergens niet te gaan werken..

Verder maken ze zich niet zo druk over hoe je achter je buro zit. De meeste collega's 'hangen' achter hun buro en veel mensen luisteren naar hun 'Ipod' tijdens het werk, dat is in Nederland wel anders. Als je daar achter je buro 'hangt' is het direct: "heb je het niet druk ofzo?" of "moet je er wat werk bij hebben?", hier kijken ze gewoon hoe goed je je werkt doet, zolang de klant maar tevreden is en dan is de rest minder belangrijk. En zo hoort het ook..

Veel telefoon krijgen we niet in de Internatonale Customer Service-wereld. Het zijn veelal e-mails, mede door de verschillende tijdzones. Bellen heeft weinig zin als de andere kant van de wereld slaapt, e-mail is dus handiger. En e-mail, nou dat krijgen we, op een gemiddelde dag, beantwoord ik tussen de 70 en 80 e-mails. En dan heb ik het nog niet eens gehad over de pre- en post-order support werkzaamheden. We zijn hier zeker drukker dan in Hengelo, de Amerikanen hebben namelijk een andere kijk op Customer Service. Ze doen gewoon wat de klant vraagt, terwijl ik in Hengelo de klant probeer op te voeden zodat hij niet steeds dezelfde vragen stelt.. Wat beter is? Het is maar net vanuit welke invalshoek je het bekijkt..

Overigens is het dragen van spijkerbroeken is niet toegestaan. Bij veel grote bedrijven in Nederland is dat ook verboden, tenzij het 'Casual Friday' is, hier noemen ze het alleen 'Jeans Day'..

woensdag 30 mei 2007

'Cookout'

Ze zijn hier gek op 'cookouts', een 'cookout' is niets anders dan barbecuen in de open lucht. De laatste anderhalve week heb ik er zo’n beetje om de dag eentje gehad. Een 'cookout' bij Mark, daar ontmoet je een collega van een andere afdeling, het klikt en die nodigt je weer uit om bij hem of haar te komen 'cookouten'. Zo gaat dat, en als je alleen bent in dit land is het lastig om met een smoesje op de proppen te komen. Ze weten immers dat je hier alleen bent en het is vaak een vaste groep collega’s die bij elkaar komen ‘cookouten’. Eten bij Javier is niet echt een 'cookout' meer, ben er nu al zo vaak geweest en het gaat ons ook om de 'mensroom', mannen onder elkaar en een beetje praten over het 'leven', zoals hij het noemt. Het is gebruikelijk om bij een 'cookout' iets mee te brengen. De gastvrouw en gastheer zorgen voor het vlees, de op bezoek komende vrouwen nemen vaak een salade of dessert mee, en de mannen zorgen voor het bier. Ze gaan er al vanuit, dat ik weer kom aanzetten met mijn 'six-packje' Heineken onder de arm..



Aswin was vandaag voor het laatst op het werk en daarom hadden we een 'cookout' op het werk. Ja, je leest het goed, op het werk! We hebben hier twee grote industriële barbecues. Dus tijdens de lunch, om 12 uur, met zijn allen naar buiten om te barbecuen. De dag ervoor krijgt iedereen een specifieke taak om aan het benodigde voedsel te komen. De een haalt de burgers, de ander de chips, en weer een ander de salades, etc. Ik was in 'charge' of the 'vegetables', dus 's morgens maar even langs de Ingles, om een bak met groente en dipsaus te kopen. Het was lekker weer, dus het was een geslaagde lunch, zo met zijn allen..


's Avonds zijn we met de vaste groep naar het steakhouse geweest om Aswin de laatste eer te bewijzen, lol. Er was een nieuwe 'waitress' en die deed nogal moeilijk, we moesten ons allemaal legitimeren om zeker te weten, dat we allemaal ouder dan 21 waren. Ben je jonger dan 21, "No alcohol for you!", er is niets mis met zo'n regel. Echter, ik heb mijn rijbewijs als "id" en daar begreep deze amerikaanse dame natuurlijk niets van. Ze ging er mee naar de manager om te vragen of dit als een legale identificatie kon worden gezien. Dit was de eerste keer dat iemand moeilijk deed, dus ik zei tegen Javier: "if she doesn't approve my id, i'm, going to make a scene". We waren tenslotte al vaak in het steakhouse geweest en toen was mijn "id" geen probleem, dus nu ook niet, simpel zat. De "waitress" kwam terug en ze kon niet akkoord gaan met mijn "id", waarop ik naar de manager vroeg. Javier kent me al een beetje, dus hij nam snel het woord toen de manager bij onze tafel kwam vragen wat er aan de hand was, ik denk om te voorkomen dat ik er op mijn manier wat van ging zeggen. Ik kreeg namelijk al naar een paar weken ' the direct liberal guy from Holland' als bijnaam opgespeld. Zijn Eaton visitekaartje deed wonderen, wij waren opeens zijn 'klanten' geworden en het nuttigen van alcohol was opeens geen probleem meer.. Ashwin zijn laatste Amerikaanse biertjes en shots (red-bull met jagermeister) gingen er goed in en wat hadden we een lol. Gelukkig zit het steakhouse hier op de hoek, zodat we terug konden lopen. Pff..

Al met al een gezellige laatste dag voor hem en ik heb zo’n vermoeden, dat ik op mijn laatste dag ook de pineut ben..