Geen koffer en verstoten van de 'buitenwereld'

Na 6 uurtjes slaap moest ik toch echt achter mijn koffer aan. Maar eens het nummer bellen wat ik gekregen had toen ik mijn bagageclaim indiende. Ja hoor, ik krijg een computer aan de lijn.. Nou ja, die maar inspreken, en nadat ik netjes door het menu wordt geholpen door een zwoele computerstem, krijg ik te horen dat mijn bagage nog niet is gevonden. Grrr... Weet je wat, ik ga zelf wel naar het vliegveld om te kijken. Mijn huisgenoot Ashwin haalt me tegen 12 uur op en we rijden naar het vliegveld. Daar aangekomen staat er een rij van Asheville,NC tot aan Tokio. Na zo'n drie kwartier ben ik aan de beurt en nadat ik vertelt heb hoe mijn koffer eruit ziet, gaan ze voor mij zoeken. Het ongelooflijke gebeurt, ze komen zowaar na 5 minuten zoeken met mijn koffer op de proppen.. Ik blij, want ik zag het al gebeuren dat ik alles nieuw moest kopen voor de eerste paar dagen...

Terug in het appartement kon het uitpakken beginnen. Dit was snel gebeurd, zodat Ashwin en ik achter het internet aan konden gaan. De technische dienst van ons appartementencomplex had ons namelijk een kabelmodem gegeven. Wat heb je daar aan, als je met zijn tweeen bent? Je kan moeilijk met een UTP-kabel rond gaan wandelen. Dus moesten we aan een draadloze router zien te komen. Nou wordt je in Amerika doodgegooid met de Wall-Marts en de K-markts dus daar konden we vast wel een router vinden. Niet dus! Ze hadden vanalles maar niet wat we zochten, ff vragen dan maar. We moesten bij de "Best Buy"-keten zijn. Maar waar is die? Het bleek niet ver te zijn, we lopen de "Best Buy" binnen en mijn mond valt open van verbazing.. Wat een vette electrowinkel is dit! Groot, niet normaal, en je kan er alles krijgen waar een stekker aan zit.. De Linksys broadband router was snel gevonden. Waarom een Linksys?, nou ik weet hoe die werkt, want onlangs heb ik zo'n ding bij Pa moeten installeren. Ik weet hoe die werkt, jaja, of het nu kwam door de vermoeidheid of omdat het hier om computers gaat, die altijd dingen doen wat ze niet horen te doen, ik weet het niet, maar het wil me in ieder geval niet lukken. Na een uurtje prutsen en zesendertig keer opnieuw opstarten (grr, windows) lukt het me toch en draadloos internet in ons appartement is een feit.

Gelukkig kan Ashwin ook simpel inloggen en zijn we beide niet meer verstoten van de buitenwereld...