Een reisdag om nooit te vergeten!

Na een heerlijke laatste dag in Zandvoort, waar Karlijn en ik genoten hebben van het mooie weer en lekker gegeten hebben in Beach Club 10, begon mijn reis naar Asheville,NC. 's Morgens om 07.45 uur vertrokken richting Schiphol om met Delta Airlines naar Asheville,NC te vliegen. Na het inchecken en het afscheid nemen, snel door de duane om direct met het "boarden" te gaan beginnen. Nou ja, "boarden", eerst een aantal vragen beantwoorden aan de beveiligingsbeambten voordat je door de security mag. Allemaal vragen in de trant van: 'wanneer heeft u de koffer ingepakt?', 'was u alleen tijdens de reis hier naar toe?', hoe lang heeft u al een relatie? ', 'kan iemand anders wat bij u in de koffer hebben gedaan?', of het helpt aanslagen te voorkomen, ik weet het zo net nog niet? De vlucht naar Atlanta,GA, waar overgestapt moest worden, was redelijk. Ik zeg redelijk, omdat er geen lcd-schermpje in de stoel voor me zat, zodat ik geen spelletjes kon spelen. Gelukkig, zat ik onder een beamer zodat ik de film die gedraaid werd goed kon zien. Ook prettig was het, dat ik twee stoelen had, omdat de passagier naast mij niet op kwam dagen. Dat veraangenaamde de vlucht van 9 uur tenminste. De landing was niet fijn, ik had nog nooit meegemaakt dat het vliegtuig zo hard neer kwam dat de bagagebakken boven ons hoofd open gingen, wat een klap! Later kwam ik erachter dat dit met het slechte weer te maken had. Er bleek erg veel wind te staan....

Nadat ik een half uur ondervraagd ben door de TSA (Transportation Security Administration)officer, en na het nemen van de vingerafdrukken, mocht ik de VS in. Wat een gedoe dat visum, maar goed dat ik twee brieven van Eaton bij me had, anders kwam ik er mooi niet in. Met een waarschuwing op zak, dat ik de volgende keer een visum moest aanvragen bij de ambassade, kon ik beginnen met het re-inchecken van mijn bagage. Ja, ja, tegenwoordig moet je in de VS ook tijdens het overstappen je koffer ophalen en door de security doen. Pfff.... Op weg naar D27 voor mijn vlucht naar Asheville,NC, kijk ik nog een keer naar het 'departure' bord en wat schets mijn verbazing; de vlucht naar Ashevile,NC is gecancelled. Ik kan het niet geloven.. Vliegveld dicht vanwege de harde wind. Het plan van Delta is om naar Tri-Cities, TN te vliegen en vervolgens met de bus naar Asheville, NC te gaan. Dit gaat een uur langer duren dan normaal, maar wat moet je anders... Nieuwe vertrektijd 17.05 uur, vervolgens wordt dat 18.20 uur en ik ben het wachten al aardig zat.. Tijden het wachten leer ik twee vrouwen kennen, eentje van mijn eigen leeftijd (Allison) en een wat oudere vrouw (Joyle), die ook naar Asheville,NC moeten. We melden ons om 18.00 uur bij de gate, blijkt dat onze stoelen zijn vergeven! Niet alleen van ons maar van in totaal 12 mensen. Ongelooflijk..

Flink chagrijnig kunnen we onze vlucht gelukkig omboeken naar Greenville,NC en vandaar wil de man van een van die twee vrouwen ons ophalen. Is ook de enige mogelijkheid want Asheville, NC is niet meer te bereiken door de lucht. Goed, weer een nieuwe vertrektijd, dit keer 10.50 uur. Ter compensatie krijgen we een dinervoucher en gaan Joyle, Allison en ik gezamenlijk eten bij TGI Friday's. Na het eten, zien we dat de vlucht vertraging heeft en zal vetrekken om 12.05 uur! Hier gaan we niet op wachten en we proberen dmv "stand-by" te staan met de vlucht van 11.05 uur, alsnog naar Tri-Cities,TN te gaan. De man van Joyle wil ons daar ook wel oppikken al is dat anderhalf uur rijden voor hem. Ik zeg niks, want ik prijs me gelukkig dat ik Joyle heb leren kennen, anders was ik nooit in Asheville,NV aangekomen. Gelukkig kunnen we alledrie mee naar Tri-Cities,TN en komen na een lange rit tegen 01.00 uur aan in Asheville,NC. Het waait hier inderdaad erg hard...

Door al die om boekingen kun je wel raden dat mijn koffer onderweg ergens is kwijtgeraakt en niet van de bagageband komt. Ik ben niet de enige, bij de bagageclaimbalie blijken er 180 (!) claims te zijn aangegeven. Het zal me een worst wezen op dat moment, laat die koffer maar, ik wil naar bed... Mijn leidinggevende hier in de VS, wil me perse ophalen en ik ontmoet haar voor het eerst om 01.30 uur 's nachts en ook mijn tijdelijke huisgenoot blijkt er te zijn. Erg lief, ze blijken erg mee te hebben geleefd en vragen zich af hoe ik wakker ben gebleven..

Tegen 01.50 uur en na bijna 26 uur onderweg te zijn geweest, plof ik op bed... Na even Karlijn en mijn ouders gebeld te hebben, val ik weg in een diep slaap..

Die koffer? Ach, die zie ik morgen wel weer.....