Home Sweet Home

En zo zijn we na een 19 uur durende terugreis, die saai maar toch enigzins spoedig verliep, weer thuis. Ik heb nu al zo vaak gevlogen maar het is nog steeds mijn hobby niet. Ik heb geen last van vliegangst maar van verveling. Na een uurtje of 6 ben ik mijn buurman zat, de film heb je wel gezien, je begint een 'houten' kont te krijgen en eigenlijk is het wel mooi geweest.. Op Schiphol stond mijn familie me op te wachten maar de bagageband had er niet zo'n zin in, na 45 minuten kwamen eindelijk de koffers te voorschijn en niet veel later kon ik mijn familie in de armen vallen.. De douanebeambte vroeg nog wel even waar ik vandaan kwam, maar Amerika blijkt niet onder de landen te vallen waarvan de koffers gecontroleerd moesten worden. Die douanebeambte moest eens weten..

Na een afwezigheid van een dike drie maanden was het even wennen, de auto's zien er klein uit, de wegen zijn smal, geen bergen aan de horizon, het is erg druk op staat en de huizen staan weer erg dicht op elkaar.. Een ding was gelukkig niet veranderd en dat was mijn bed! God, wat kun je die missen zeg, na een paar uurtjes heerlijk geslapen te hebben, kon het uitpakken beginnen..

Na mijn aankomt vorige week zaterdag moest er op maandag direct weer gewerkt worden. een rare gewaarwording om vrijdagmorgen nog op kantoor in Asheville, NC te zijn, en op maandag zit je weer achter je bureau in Hengelo. Heel apart, erg veel zin had ik dan ook niet de eerste week, het is enorm wennen..

Ik ben nu een week thuis en het is goed om weer thuis te zijn. Alles krijgt langzaam weer zijn vertrouwde ritme, al moet ik wel zeggen, dat ik elke dag nog wel even terug denk aan die geweldige drie maanden..